Zobowiązania krótkoterminowe

• Tekst
• Problemy
• Osiągnięcie celów
• Wypełnij puste pola
• Multiple Choice
• Glossary

Sekcja zobowiązań krótkoterminowych w bilansie zawiera zobowiązania, które mają być uregulowane w najbliższym czasie, i obejmuje kwoty związane z zobowiązaniami, wynagrodzeniami, opłatami za media, podatkami, pożyczkami krótkoterminowymi i tak dalej. Ten pobieżny opis jest niewystarczający dla wszystkich sytuacji, więc księgowi opracowali bardzo szczegółową definicję, aby poradzić sobie z większą liczbą problemów.

Pasywa bieżące to długi, które mają być spłacone w ciągu jednego roku lub cyklu operacyjnego, w zależności od tego, który z nich jest dłuższy. Ponadto, takie zobowiązania zazwyczaj wiążą się z wykorzystaniem aktywów obrotowych, utworzeniem innego zobowiązania krótkoterminowego lub świadczeniem usługi.

Ta rozszerzona definicja jest wystarczająco szeroka, aby objąć mniej oczywiste zobowiązania dotyczące takich pozycji, jak: przedpłaty klientów, kwoty pobrane i należne stronom trzecim, część długoterminowego zadłużenia wymagalna w ciągu jednego roku lub cyklu operacyjnego (w zależności od tego, który z tych okresów jest dłuższy), rozliczenia międzyokresowe bierne z tytułu poniesionych, lecz niezapłaconych kosztów oraz zobowiązania warunkowe. Definicja ta nie obejmuje jednak kwot, które nie zostały jeszcze „poniesione”. Na przykład, wynagrodzenie, które ma zostać wypracowane przez pracowników w przyszłym roku nie jest zobowiązaniem bieżącym (w tym roku), ponieważ nie zostało jeszcze „zaciągnięte”. Inwestorzy, wierzyciele i menedżerowie powinni zwracać baczną uwagę na zobowiązania krótkoterminowe, ponieważ odzwierciedlają one zbliżające się zapotrzebowanie na zasoby.

Cykl operacyjny

Pamiętaj z rozdziału 4, że cykl operacyjny to czas potrzebny na obrócenie gotówki z powrotem w gotówkę. Oznacza to, że przedsiębiorstwo rozpoczyna działalność z gotówką, kupuje zapasy, sprzedaje towary i w końcu inkasuje wpływy ze sprzedaży w gotówce. Czas potrzebny na wykonanie tych czynności to właśnie cykl operacyjny. Zwróć uwagę na to, w jaki sposób cykl operacyjny został uwzględniony w powyższej definicji zobowiązań krótkoterminowych: „jeden rok lub cykl operacyjny, w zależności od tego, który z nich jest dłuższy.”

Dla większości przedsiębiorstw cykl operacyjny jest krótszy niż jeden rok, ale nie zawsze. Producent mebli może być zmuszony do zakupu i utwardzenia drewna, zanim będzie mógł je przetworzyć na produkt wysokiej jakości. Może to spowodować, że cykl operacyjny przekroczy jeden rok. W takim przypadku zobowiązania krótkoterminowe mogą obejmować zobowiązania wymagalne w okresie dłuższym niż jeden rok.

Typowe zobowiązania krótkoterminowe

Zobowiązania to kwoty należne dostawcom związane z zakupem towarów i usług. Jest to prawdopodobnie najprostsze i najłatwiejsze do zrozumienia zobowiązanie krótkoterminowe. Chociaż zobowiązania mogą być poparte pisemną umową, bardziej typowe jest oparcie ich na nieformalnych relacjach roboczych, gdzie kredyt został otrzymany z oczekiwaniem dokonania płatności w najbliższym czasie.

Obligacje do zapłaty są formalnymi krótkoterminowymi pożyczkami, zwykle udokumentowanymi konkretnymi pisemnymi obietnicami zapłaty. Pożyczki bankowe, zakupy sprzętu i niektóre zakupy na kredyt od dostawców wiążą się z takimi instrumentami. Strona, która zobowiązuje się do zapłaty, jest określana mianem „wykonawcy” weksla. Prawidłowo skonstruowany weksel staje się instrumentem zbywalnym, umożliwiającym posiadaczowi weksla przeniesienie go na kogoś innego. Weksle są zazwyczaj oprocentowane, a czas ich trwania jest różny. Kiedy termin płatności weksla jest krótszy niż jeden rok (lub cykl operacyjny, jeśli jest dłuższy), jest on powszechnie wykazywany jako zobowiązanie krótkoterminowe.

Bieżąca część zadłużenia długoterminowego jest kolejnym często spotykanym zobowiązaniem krótkoterminowym. Kiedy skrypt dłużny lub inny instrument dłużny ma długi okres ważności, jest wykazywany jako zobowiązanie długoterminowe. Jednakże kwota kapitału, która ma zostać spłacona w ciągu jednego roku lub cyklu operacyjnego, w zależności od tego, który z tych okresów jest dłuższy, powinna zostać wyodrębniona i zaklasyfikowana jako zobowiązanie krótkoterminowe. Na przykład, długoterminowa obligacja o wartości 100 000 USD może być spłacana w równych rocznych ratach po 10 000 USD plus naliczone odsetki. Na koniec danego roku, kwota główna w wysokości 10 000 USD należna w następnym roku powinna być wykazana jako zobowiązanie krótkoterminowe (wraz z narosłymi odsetkami), a pozostałe saldo jako zobowiązanie długoterminowe.

Zobowiązania międzyokresowe bierne (czasami nazywane biernymi rozliczeniami międzyokresowymi kosztów) obejmują takie pozycje jak naliczone wynagrodzenia, podatki, odsetki itp. Pozycje te odnoszą się do wydatków, które gromadzą się wraz z upływem czasu, ale będą wypłacane w jednej zryczałtowanej kwocie. Na przykład, koszty pracy pracowników narastają stopniowo wraz z upływem czasu. Kwota, którą pracownicy wypracowali, ale która nie została im wypłacona, jest określana mianem naliczonych wynagrodzeń i powinna być wykazywana jako zobowiązanie krótkoterminowe. Podobnie, odsetki od kredytu nalicza się w oparciu o okres pozostawania długu do spłaty; to upływ czasu powoduje naliczanie odsetek do zapłaty. Naliczone, lecz niezapłacone odsetki są kolejnym przykładem narosłych zobowiązań krótkoterminowych. Wykazane rozliczenia międzyokresowe bierne odnoszą się jedynie do kwot już narosłych, a nie do kwot, które powstaną później.

Przedpłaty dokonywane przez klientów wynikają z transakcji takich jak sprzedaż prenumeraty czasopism z wyprzedzeniem, sprzedaż kart podarunkowych, sprzedaż biletów na długo przed planowanym wydarzeniem i innych podobnych pozycji, w przypadku których klient wpłaca pieniądze z wyprzedzeniem, zanim otrzyma oczekiwane dobro lub usługę. Pozycje te stanowią zobowiązanie ze strony sprzedającego do zwrotu pieniędzy lub wykonania usługi w przyszłości. W związku z tym przedpłata jest wykazywana jako „niezarobione przychody” w części bilansu dotyczącej zobowiązań krótkoterminowych. Przypomnijmy sobie z wcześniejszych rozdziałów, że niezarobione przychody są usuwane, a przychody są rozpoznawane w miarę dostarczania towarów i usług.

Należności od osób trzecich powstają, gdy odbiorca jakiejś płatności nie jest jej beneficjentem. Jako taki, odbiorca ma obowiązek zwrócić pieniądze innemu podmiotowi. Na początku może się to wydawać dziwne. Ale weźmy pod uwagę podatki od sprzedaży. Sprzedawca towarów musi pobrać podatek od sprzedaży od transakcji, ale następnie ma obowiązek wypłacić te pobrane kwoty właściwemu organowi podatkowemu. Takie kwoty są odpowiednio odzwierciedlone jako zobowiązanie krótkoterminowe do momentu przekazania środków prawowitemu właścicielowi.

Zobowiązania do refinansowania zasługują na szczególną uwagę. Dług długoterminowy może mieć zbliżający się termin wykupu w ciągu najbliższego roku. W normalnych warunkach taka nota zostałaby przeniesiona do sekcji zobowiązań krótkoterminowych. Jednakże spółki często odnawiają takie zobowiązania, w istocie pożyczając pieniądze na spłatę zapadającego skryptu dłużnego. Czy aktualnie wymagalne zadłużenie długoterminowe, które podlega refinansowaniu, powinno być wykazywane jako zobowiązanie krótkoterminowe czy długoterminowe? Aby rozwiązać ten problem, księgowi opracowali bardzo szczegółowe zasady. Obecnie wymagalne zobowiązanie długoterminowe należy wykazywać jako zobowiązanie krótkoterminowe, chyba że (1) spółka zamierza odnowić dług na zasadzie długoterminowej oraz (2) spółka ma możliwość dokonania tego (zwykle potwierdzoną stanowczą umową z właściwym kredytodawcą).