Śledząc Filistynów

Do Redaktora:

Chociaż rozumiem Pańskie pragnienie wydrukowania przeciwstawnych poglądów na kwestię palestyńskiej tożsamości (Letters, 1 czerwca), przynajmniej niektóre z ”faktów” w liście Carrolla B. Stoianoffa wydają się błędne. W liście stwierdza on: ”Nawet przytaczanie twierdzeń Izraelczyków, że 'nie było palestyńskiej tożsamości dopóki Arabowie jej nie wymyślili' jest absurdem. Jak wiedzą dzieci ze szkoły biblijnej, Palestyna była domem Filistynów (starożytna nazwa Palestyńczyków). Niestety, Filistyni nie byli ani Arabami, ani Semitami (za których z pewnością uważają się obecni Palestyńczycy), a nazwa Palestyna została nadana regionowi po tym, jak Rzymianie stłumili rebelię Bar Kochby około 135 r. n.e.

Filistyni (z hebrajskiego Peleshet) byli Ludem Morza, prawdopodobnie z Krety, który próbował najechać Egipt i został zmuszony na północ do Kanaanu przez Ramzesa III. Około 1050 r. p.n.e., wytępiwszy nadbrzeżnych Kananejczyków, rozpoczęli zakrojony na szeroką skalę ruch przeciwko wewnętrznym terenom górskim, zajmowanym wówczas głównie przez Izraelitów. Jest bardzo mało prawdopodobne, by współcześni Palestyńczycy mogli twierdzić, że są potomkami tych europejskich najeźdźców.

Główny obszar biblijnego Kanaanu był znany Grekom i Rzymianom, z niewielkimi różnicami językowymi, jako Judea (co prawdopodobnie oznaczało „żydowski”). W roku 135, kiedy wojska cesarza Hadriana stłumiły żydowską rewoltę pod wodzą Bar Kochby, cesarz zmienił nazwę prowincji na Provincia Syria Palaestina. Zmiana nazwy (która w zasadzie oznaczała, że Judea była teraz nazywana Palestyną) miała oczywiste implikacje polityczne.