All the President’s Pups: Meet FDR’s Dog, Fala
Psy były stałymi elementami w życiu amerykańskich prezydentów od czasów, zanim jeszcze istniał trawnik Białego Domu, po którym mogli wędrować. Ilekroć mój pies, Baby, zaczyna się zachowywać, przypominam sobie, że jej linia Bluetick Coonhound sięga psów Bleu de Gascogne podarowanych Jerzemu Waszyngtonowi przez markiza de Lafayette w 1785 roku. Tylko jeden pierwszy pies dostąpił zaszczytu dzielenia miejsca pod pomnikiem swojego właściciela: Pies FDR, Fala.
So cute! Fala w wieku czterech miesięcy z Rooseveltem. (Photo via FDR Library on Flickr)
FDR, znany również jako Franklin Delano Roosevelt, był jednym z prawdziwych tytanów amerykańskiej prezydentury. Wśród jego największych osiągnięć, 32. prezydent widział Stany Zjednoczone przez Wielki Kryzys i II wojnę światową. Od 1940 r. do śmierci FDR w kwietniu 1945 r. Fala była jego stałą towarzyszką. Złóżmy hołd pierwszemu psu z Białego Domu, który osiągnął prawdziwie międzynarodową sławę, jego krótkiemu momentowi politycznej kontrowersji oraz trwałemu dziedzictwu psa, zarówno w kraju, jak i za granicą! Wśród naszych głównych punktów:
- Prezydencka menażeria rodziny Rooseveltów
- FDR i Fala
- Domowe zamieszanie: przemówienie Fali
- Pomnik Fali
Menażeria rodziny Rooseveltów
Franklin Delano Roosevelt nie był pierwszym prezydentem o tym nazwisku. Jego piąty kuzyn, Theodore „Teddy” Roosevelt, 26. prezydent, miał coś, co możemy uznać za praktyczną menażerię zwierząt domowych. Teddy Roosevelt i jego rodzina posiadali całą gamę zwierząt domowych, od typowych psów, koni i szczurów, po świnki morskie i węże. W latach 1901-1909 Biały Dom był bardziej jak zoo, będąc domem dla niebieskiej makreli, a nawet małego niedźwiadka!
Ze swojej strony, FDR był wyłącznie psem. On i jego rodzina posiadali 6 psów oprócz Fali. Należały do nich:
- Major, owczarek niemiecki
- Meggie, terier szkocki
- Winks, seter Llewellyn, poprzednik dzisiejszego setera angielskiego
- Tiny, owczarek staroangielski
- President, doberman należący do syna FDR, Franklina Juniora.
- Blaze, bullmastiff należący do syna FDR, Elliotta
Nie trzeba być bystrym, by zauważyć, że większość psów Roosevelta należy do najwytrzymalszych i najbardziej imponujących ras. Wydają się być dokładnie takie, jak serdeczne, wytrzymałe psy, których można by się spodziewać po prezydencie, który prowadził kraj przez jeden z jego najtrudniejszych okresów. Pierwsza para psów Roosevelta z Białego Domu nie miała jednak dość dyplomatycznego nastawienia.
Fala, Scottie FDR-a, była natychmiastową gwiazdą. (Zdjęcie przez FDR Library na Flickr)
Major, owczarek niemiecki, emerytowany pies policyjny, i Meggie, terier szkocki, towarzyszyli FDR i Eleanor Roosevelt do Białego Domu w 1933 roku. Żaden z nich nie wytrzymał jednak zbyt długo. Mała Meggie ugryzła reportera Associate Press, podczas gdy Major ugryzł nie mniej niż czterech dygnitarzy, w tym Ramsaya MacDonalda, urzędującego premiera! W krótkim czasie oboje zostali wysłani do domu rodzinnego w Nowym Jorku. Niektóre psy nigdy do końca nie przystosowują się do presji bycia w Waszyngtonie!
FDR i Fala
Tiny the Sheepdog również nie pozostał przy pierwszej kadencji i został podarowany przyjacielowi rodziny w 1934 roku. Winks, seter Rooseveltów, odszedł po niefortunnym starciu z płotem Białego Domu jeszcze w tym samym roku. W 1940 roku, kiedy Stany Zjednoczone zastanawiały się, jak najlepiej interweniować w II wojnę światową, nowy pies miał swój dzień. Do akcji wkroczył Fala, terier szkocki, który szybko stał się najsłynniejszym psem na świecie.
Minęło prawie 6 lat od wygnania Majora i Meggie, wyjazdu Tiny’ego i przedwczesnego końca Winksa, więc prezydent Roosevelt naprawdę chciał mieć nowego psa. Wyhodowana 7 kwietnia 1940 roku Fala rozpoczęła życie jako „Big Boy”. FDR zmienił nazwę stworzenia na „Murray the Outlaw of Falahill”, po szkockim wodzu, który sprzeciwił się i pokonał króla Jakuba IV. Jak większość właścicieli psów, którzy nadają im wyszukane imiona, prezydent Roosevelt wkrótce skrócił je do Fala. Ich wspólne życie rozpoczęło się na poważnie na początku listopada 1940 r., wkrótce po trzecim wyborze FDR na urząd.
Eleanor Roosevelt częstuje teriera smakołykami. (Photo via FDR Library on Flickr)
Od tego momentu aż do śmierci Franklina Roosevelta w 1945 roku, pies Fala nigdy nie był daleko od boku swojego właściciela. Rozpieszczany przez absolutnie wszystkich – od ludzi, którzy pracowali w Białym Domu, po najpotężniejszych przywódców świata – Szkot naturalnie nabawił się problemów trawiennych. FDR nalegał, by od tej pory sam karmić psa obiadem. Fala stał się natychmiastowym celebrytą: kręcono o nim filmy i komiksy, podróżował po świecie, wspierał wojsko i ocierał się o takie osobistości, jak brytyjski premier Winston Churchill.
Wrzenie w kraju: Przemówienie Fali
Wraz ze wzrostem widoczności i znaczenia Fala znalazł się w końcu w centrum kontrowersji, zarówno w kraju, jak i za granicą. Podczas swojej czwartej kampanii prezydenckiej, latem 1944 roku, Roosevelt odwiedził Aleuty, co było częścią trzytygodniowej podróży po ówczesnych terytoriach Alaski i Hawajów. Udowadniając, że nie ma nic nowego w „fake news”, jego przeciwnicy polityczni twierdzili, że Fala została pozostawiona na wyspie u wybrzeży Alaski. Co gorsza, twierdzili, że FDR wysłał po psa niszczyciel, co wiązało się z astronomicznymi kosztami dla podatników.
W przemówieniu wygłoszonym 23 września 1944 roku Roosevelt wyśmiał próby wzbudzenia kontrowersji przez jego opozycję i uczynił ze swojego psa jeszcze większą gwiazdę. Wśród mniej znanych cytatów FDR, musimy umieścić:
Nie czuję się urażony atakami, a moja rodzina nie czuje się urażona atakami … ale Fala czuje się urażona … jego szkocka dusza była wściekła! Od tamtej pory nie był już tym samym psem!
Pomnik Fali
Podczas ostatniej kadencji FDR jego „mały piesek” Fala był zwolennikiem amerykańskich i brytyjskich wysiłków wojennych, otrzymywał tak wiele listów od fanów, że musiał mieć własnego sekretarza, i był praktycznie ambasadorem, gdy paraliż prezydenta spowodowany polio stawał się coraz bardziej ograniczający fizycznie. Po śmierci Roosevelta 12 kwietnia 1945 roku, Fala kontynuował swoje dobre uczynki. Często pojawiał się, gdy światowi przywódcy odwiedzali grób swojego pana w Hyde Parku w Nowym Jorku. Fala przeżył swojego właściciela o siedem lat, odchodząc na początku kwietnia 1952 roku.
Miejsce honoru Fali pod pomnikiem FDR w Waszyngtonie. (Zdjęcie przez Wikimedia)
Chociaż Fala została pochowana w pobliżu FDR, w Nowym Jorku, Scottie zajmuje również miejsce honorowe w Franklin Delano Roosevelt Memorial w Waszyngtonie, DC. Otwarty w 1997 roku, nowe posągi FDR i Fali, stworzone przez Neila Esterna, zostały poświęcone w 2001 roku. Dziedzictwo Fali nie jest upamiętnione tylko w tym miejscu; wzdłuż Paseo de los Presidentes w San Juan, Puerto Rico, znajduje się inny pomnik upamiętniający Pierwszego Psa, tuż przy boku Roosevelta!
Psy i amerykańska prezydencja
Wiele prezydenckich szczeniaków stało się celebrytami we własnej osobie: Weimaraner Dwighta D. Eisenhowera, Heidi, został zakazany po tym, jak zbyt wiele razy oznaczył dywany w Białym Domu; pies Johna F. Kennedy’ego, Pushinka, był potomkiem Stelki, pierwszego rosyjskiego psa kosmicznego, który bezpiecznie powrócił na Ziemię; i któż może zapomnieć Richarda M. Nixona, Checkersa?
W latach 1798-2020 tylko 8 prezydentów nie miało przynajmniej jednego psa, a tylko jeden, 11. prezydent, James K. Polk, nie posiadał żadnych zwierząt domowych. Pies FDR był znany z tego, że był zabawny i gościnny w stosunku do zagranicznych dygnitarzy. Wraz z pierwszą damą Eleanor Roosevelt, pies Fala przyjął rolę niemal ambasadora, gdy stan fizyczny prezydenta Roosevelta pogorszył się w ostatnich latach jego życia. Można powiedzieć, że żaden pies nie miał tak dużego wpływu, zarówno w biurze, jak i później, niż Fala the Scottie.