Constructing futures: A social constructionist perspective on foresight methodology

Celem niniejszego artykułu jest wykazanie związku między konkretną perspektywą epistemologiczną a metodologią foresight. Czerpiemy z korpusu teorii społecznej dotyczącej sposobu, w jaki znaczenie jest wytwarzane i przyswajane przez społeczeństwo; konkretnie, społecznej konstrukcji wiedzy, która jest odróżniana od swojego bliskiego sąsiada konstruktywizmu poprzez skupienie się na międzypodmiotowości. Pokazujemy, że konstrukcjonizm społeczny, przynajmniej w swojej słabej formie, wydaje się być implicite zawarty w wielu epistemologicznych założeniach leżących u podstaw studiów nad przyszłością. Identyfikujemy szereg charakterystycznych cech metodologicznych w studiach nad przyszłością, takich jak czas, opisy różnic, uczestnictwo i wartości, i badamy je z perspektywy konstrukcjonizmu społecznego. Okazuje się, że konstrukcjonizm społeczny jest w dużym stopniu zbieżny ze sposobem, w jaki wiedza o przyszłości jest produkowana i wykorzystywana. Perspektywa konstrukcjonizmu społecznego umożliwia metodologiczną refleksję nad tym, w jaki sposób, z jaką legitymizacją i dla jakiego dobra społecznego wytwarzana jest wiedza. Foresight, który produkuje symbole bez inter-subiektywnego znaczenia ani nie przewiduje, ani nie produkuje przyszłości. Nasz wniosek jest taki, że foresight jest zarówno konstrukcją społeczną, jak i mechanizmem dla konstrukcji społecznej. Metodologicznie, projekty foresight powinny uznać społecznie skonstruowaną naturę ich procesu i wyników, ponieważ doprowadzi to do większego rygoru i legitymizacji.