Lake Michigan Facts

Lake Michigan jest trzecim co do wielkości z Wielkich Jezior (mierząc po powierzchni wody) i jedynym Wielkim Jeziorem znajdującym się w całości w Stanach Zjednoczonych. Jego nazwa pochodzi od indiańskiego słowa Ojibwa mishigami, oznaczającego duże jezioro.

Powierzchnia wody jeziora Michigan wynosi 22 300 mil kwadratowych (57 800 kilometrów kwadratowych). Jest to drugie co do wielkości Wielkie Jezioro pod względem objętości (1,180 mil sześciennych / 4,920 km sześciennych). Tylko jezioro Superior jest większe.

Lake Michigan dotyka Indiany, Illinois, Michigan i Wisconsin. Około 12 milionów ludzi mieszka wzdłuż brzegów jeziora Michigan, zgodnie z New World Encyclopedia. Główne miasta portowe to Chicago, Illinois (populacja: 2.7 miliona); Milwaukee, Wisconsin (600,000); Green Bay, Wisconsin (104,000); i Gary, Indiana (80,000).

Wzdłuż wybrzeża znajduje się wiele plaż, a Wielkie Jeziora są czasami określane jako „Trzecie Wybrzeże” za Pacyfikiem i Atlantykiem (wybrzeże Zatoki Perskiej nie ma znaczenia). Niektóre z najbardziej popularnych „plażowych” miast po stronie Michigan to St. Joseph, South Haven, Grand Haven i Holland.

Na północnym krańcu, jezioro Michigan i jezioro Huron są połączone cieśniną Mackinac, kanałem o szerokości od 4 do 5 mil (4,6 do 8 kilometrów), i technicznie rzecz biorąc, te dwa akweny są jednym jeziorem.

Temperatura wody

Temperatury wody w jeziorze Michigan sięgają 60-tki w lipcu i sierpniu, a czasami mogą sięgać 70-tki, gdy temperatury powietrza utrzymują się na poziomie 90-tki przez kilka nieprzerwanych dni.

Woda w jeziorze Michigan ma niezwykły wzór cyrkulacji – przypomina ruch uliczny na podmiejskim skrzyżowaniu ulic – i porusza się bardzo powoli. Wiatry i powstające fale chronią jezioro Michigan przed zamarznięciem, ale wielokrotnie było ono zamarznięte w 90 procentach. Przypominające ocean fale, zwłaszcza w zimie, mogą powodować drastyczne zmiany temperatury wzdłuż wybrzeża, erozję linii brzegowej i trudności w nawigacji.

Średnia głębokość wody w jeziorze wynosi 279 stóp (85 metrów), a maksymalna głębokość to 925 stóp (282 metry).

Życie na jeziorze Michigan

Marsy, prerie wysokotrawiaste, sawanny, lasy i wydmy, które mogą osiągać wysokość kilkuset stóp, stanowią doskonałe siedliska dla wszystkich rodzajów dzikiej przyrody na jeziorze Michigan.

Połowy pstrąga, łososia, walleye i smallmouth bass są powszechne na jeziorze. Jezioro jest również domem dla langust, gąbek słodkowodnych i minoga morskiego, metalicznie fioletowego gatunku węgorza.

Jezioro jest również domem dla szerokiej gamy populacji ptaków, w tym ptaków wodnych, takich jak kaczki, gęsi i łabędzie, a także wrony, robinie i orły łyse. Ptaki drapieżne, takie jak jastrzębie i sępy, są również powszechne na jeziorze, ze względu na bogactwo dzikich zwierząt, na których można się wyżywić.

Kamień Petoskey w kształcie kamyka, który jest skamieniałym koralem, jest unikalny dla północnych wybrzeży jeziora Michigan i jest kamieniem stanowym.

Formacja, odkrycie i historia

Formacja, która jest dziś rozpoznawana jako Jezioro Michigan rozpoczęła się około 1,2 miliarda lat temu, kiedy dwie płyty tektoniczne zostały rozerwane, tworząc Ryft Mid-Continent.

Francuski odkrywca Samuel de Champlain wysłał swojego podwładnego Jeana Nicoletta, aby znalazł „Przejście Północno-Zachodnie”, ale w końcu odkrył jezioro Michigan około 1634 roku. W 1679 roku Nicolette zbadał najbardziej wysuniętą na południe część jeziora, gdzie znajduje się dzisiejsze Chicago.

Żegluga i wraki statków

Jak wszystkie Wielkie Jeziora, Jezioro Michigan miało swój udział w katastrofach statków. Jedną z najbardziej znanych katastrof morskich było zatonięcie parowca Westmoreland, który zatonął 7 grudnia 1854 roku. Wrak został odkryty przez nurka 7 lipca 2010 roku, 155 lat po wypadku, w doskonałym stanie.

Przed wynalezieniem radaru w latach 40-tych XX wieku Cieśnina Mackinac mogła być niezwykle niebezpiecznym obszarem do nawigacji. Statki były zdane na łaskę nieprzewidywalnych sztormów, niebezpiecznych prądów, mgły, lodu, płytkich obszarów i skalistych mielizn. Wiele statków zginęło, próbując przepłynąć przez ten cienki kanał – tak wiele, że w końcu utworzono podwodny rezerwat, w którym nurkowie mogą odkrywać zatopione statki.

Ten rezerwat, znany jako Straits of Mackinac Underwater Preserve, zawiera 12 oznaczonych wraków. Niektóre z wraków po stronie jeziora Michigan to Sandusky, Maitland i Eber Ward.

Sandusky, najstarszy znany statek w rezerwacie, zmierzał z Chicago do Buffalo z ładunkiem zboża we wrześniu 1856 roku, kiedy uderzyła w niego gwałtowna wichura, jak podaje strona rezerwatu. Nikt nie ocalał. W czerwcu 1871 roku statek Maitland przewoził ładunek kukurydzy z Chicago do Buffalo, kiedy zderzył się z dwoma statkami. Załoga zdołała wskoczyć do swojej szalupy i nikt nie zginął. W 1909 r. Eber Ward, drewniany frachtowiec o długości 213 stóp (65 metrów), opuścił Chicago, odebrał ładunek kukurydzy w Milwaukee i był w drodze do Port Huron, kiedy został przygnieciony przez lód, zatonął w ciągu 10 minut i zabił pięciu członków załogi.

Dzisiaj przejście przez cieśninę Mackinac jest znacznie bezpieczniejsze dzięki użyciu zaawansowanych radarów i lodołamaczy – statków zaprojektowanych do przełamywania lodu, aby inne łodzie mogły bezpiecznie przepłynąć. Prawie cztery tuziny latarni morskich wciąż stoją wzdłuż plaż jeziora Michigan, przypominając o wspaniałej historii żeglugi w tym rejonie.

Dodatkowa relacja autorstwa Traci Pedersen, Live Science Contributor.