US EPA

Federalna Ustawa o Kontroli Zanieczyszczenia Wód z 1948 r. była pierwszym poważnym amerykańskim prawem dotyczącym zanieczyszczenia wód. Rosnąca świadomość społeczna i troska o kontrolę zanieczyszczenia wody doprowadziły do gruntownych zmian w 1972 roku. Po wprowadzeniu poprawek w 1972 r., prawo to stało się powszechnie znane jako Clean Water Act (CWA).

Poprawki z 1972 r.:

• Ustalono podstawową strukturę regulacji zrzutów zanieczyszczeń do wód Stanów Zjednoczonych.
• Dała EPA uprawnienia do wdrażania programów kontroli zanieczyszczeń, takich jak ustalanie norm ścieków dla przemysłu.
• Utrzymała istniejące wymagania w zakresie ustalania norm jakości wody dla wszystkich zanieczyszczeń w wodach powierzchniowych.
• Uznał za niezgodne z prawem dla jakiejkolwiek osoby odprowadzanie jakichkolwiek zanieczyszczeń ze źródła punktowego do wód żeglownych, chyba że uzyskano pozwolenie zgodnie z jego postanowieniami.
• Fundował budowę oczyszczalni ścieków w ramach programu dotacji na budowę.
• Uznał potrzebę planowania w celu rozwiązania krytycznych problemów stwarzanych przez zanieczyszczenia ze źródeł niepunktowych.

Kolejne poprawki zmodyfikowały niektóre z wcześniejszych postanowień CWA. Zmiany w 1981 r. usprawniły proces przyznawania dotacji na budowę komunalną, poprawiając możliwości oczyszczalni budowanych w ramach programu. Zmiany w 1987 roku stopniowo wycofały program dotacji na budowę, zastępując go Państwowym Funduszem Rewolucyjnym Kontroli Zanieczyszczeń Wody, bardziej znanym jako Państwowy Fundusz Rewolucyjny Czystej Wody. Ta nowa strategia finansowania zaspokajała potrzeby związane z jakością wody, opierając się na partnerstwie EPA-państwo.

Na przestrzeni lat wiele innych praw zmieniło części Clean Water Act. Tytuł I Ustawy o Programach Krytycznych Wielkich Jezior z 1990 roku, na przykład, wprowadził w życie część Porozumienia o Jakości Wody Wielkich Jezior z 1978 roku, podpisanego przez USA i Kanadę, w którym oba narody zgodziły się na redukcję pewnych toksycznych zanieczyszczeń w Wielkich Jeziorach. Ustawa ta wymagała od EPA ustanowienia kryteriów jakości wody dla Wielkich Jezior dotyczących 29 toksycznych zanieczyszczeń z maksymalnymi poziomami, które są bezpieczne dla ludzi, dzikich zwierząt i życia wodnego. Wymagało to również EPA, aby pomóc państwom wdrożyć kryteria w określonym harmonogramie.